Υπάρχουν δύο κύριες τεχνικές γνωστικής αποκατάστασης. Η πρώτη συνίσταται στην εντατική εκπαίδευση της ελλειμματικής λειτουργίας, για παράδειγμα, στην εξάσκηση εκμάθησης νέων πληροφοριών, εάν ο ασθενής έχει προβλήματα μνήμης.

Η δεύτερη τεχνική συνίσταται στην “παράκαμψη” της δυσκολίας με στρατηγικές αντιστάθμισης που βασίζονται στις διατηρημένες ικανότητες του ασθενούς, όπως για παράδειγμα, στην ικανότητά του να σημειώνει τις πληροφορίες που πρέπει να θυμάται, να χρησιμοποιεί μνημονικές τεχνικές και εξωτερικά βοηθήματα.

Σημαντική είναι, επίσης, η καλλιέργεια μεταγνωστικών δεξιοτήτων. Οι μεταγνωστικές δεξιότητες είναι μέρος μίας ανώτερης νοητικής διεργασίας που αναφέρεται στην επίγνωση που έχει το άτομο για τις γνωστικές του ικανότητες και διεργασίες. Η αξιολόγηση, η ενσυνείδητη ρύθμιση και ο σχεδιασμός αυτών των διεργασιών που χρησιμοποιεί το άτομο σε καθημερινές  δραστηριότητες τον βοηθάει να αξιολογήσει το εύρος της δυσκολίας της κάθε δραστηριότητας και να επιλέξει την κατάλληλη στρατηγική που θα ακολουθήσει για την επίλυση κάθε προβλήματος.

Οι παραπάνω τεχνικές μπορούν να χρησιμοποιηθούν μεμονωμένα ή σε συνδυασμό, είτε η αποκατάσταση προσανατολίζεται περισσότερο στη νευρογνωστική λειτουργία (συγκέντρωση, προσοχή, εργαζόμενη μνήμη κτλ) είτε στην κοινωνική γνωστική λειτουργία (ικανότητες αλληλεπίδρασης με άλλους).

Φυσικά απαιτείται μία ακριβής αξιολόγηση των γνωστικών λειτουργιών (επηρεασμένων και υγιών λειτουργιών) προκειμένου να καταρτιστούν οι στόχοι και η αποκαταστασιακή προσέγγιση.